5 Aralık 1934, Türkiye’de demokrasi tarihinin dönüm noktalarından biri olarak tarihe geçmiştir. Bu tarihte Türk kadınına milletvekili seçme ve seçilme hakkı tanınmış; siyasî ve toplumsal hayatta kadın–erkek eşitliğine yönelik en köklü adımlardan biri atılmıştır. Cumhuriyet’in kuruluş ilkeleri doğrultusunda gerçekleştirilen bu düzenleme, yalnızca Türkiye için değil, döneminin dünya ülkeleri açısından da ileri bir bakış açısını emsil etmiştir. Zira birçok Avrupa ülkesinden çok daha önce kadınlar Türkiye’de siyasî haklarına kavuşmuştur.
Gazi Mustafa Kemal Atatürk, kadınların toplumdaki yerini güçlendirmenin, modernleşmenin ayrılmaz bir parçası olduğuna inanmıştır. 1926’da kabul edilen Türk Medeni Kanunu ile başlayan hukukî dönüşüm, kadınlara aile ve toplumsal hayatta daha özgür bir statü kazandırmış; 1930’da belediye seçimlerinde seçme hakkı, 1933’te ise muhtar seçme ve köy ihtiyar heyetine seçilme hakkı verilmesiyle siyasî eşitliğin temelleri atılmıştır. Bu sürecin doğal ve gerekli olan devamlılığı 1934’te milletvekili seçme ve seçilme hakkının tanınması olmuştur.
1935 genel seçimlerinde kadınlar ilk kez sandığa gitmiş ve 18 kadın milletvekili TBMM’ye girmeyi başarmıştır. Bu sayı, o dönem dünya ortalamasının çok üzerinde olmuştur. Kadın vekiller; eğitim, sağlık, sosyal haklar gibi birçok alanda yasa teklifleri sunarak Türkiye’nin dönüşümünde etkili rol oynamıştır. Böylece 5 Aralık yalnızca bir yasal düzenleme değil, kadınların ülke yönetiminde söz sahibi olmasının başlangıcı olarak kabul edilmiştir.
Bugün bu tarih, kadınların siyasî, sosyal ve ekonomik hayatta eşit temsili için verilen mücadelenin bir sembolü olarak tanımlanmıştır. 1934’te atılan bu tarihî adım, Türkiye’nin çağdaşlaşma hedeflerinin en güçlü yansımalarından biri olmuştur.
